ﺳﺎزه ﻫﺎی ﺑﺘﻨﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ دﻻﯾﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﻧﯿﺮوی زﻟﺰﻟﻪ، ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺎرﺑﺮی ﺳﺎزه، ﻋﺪم رﻋﺎﯾﺖ ﺿﻮاﺑﻂ اﺟﺮاﯾﯽ و …. دﭼﺎر آﺳﯿﺐ ﺷﺪه و ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻣﺮﻣﺖ، ﺗﻘﻮﯾﺖ و ﯾﺎ ﺑﻬﺴﺎزی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮای ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﺳﺎزه ﻫﺎی ﺑﺘﻨﯽ از روش ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺰرﯾﻖ اﭘﻮﮐﺴﯽ، ﺑﺨﯿﻪ زدن ،اﺳﺘﻔﺎده از ورق ﻫﺎی ﻓﻮﻻدی، اﺳﺘﻔﺎده از آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎی ﺧﺎرﺟﯽ، اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﻫﺎی FRP و… اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﻫﺎی FRP ﯾﮑﯽ از روش ﻫﺎی ﻧﻮﯾﻦ در ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺳﺎزه ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﺗﯿﺮﻫﺎی ﺑﺘﻨﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. از وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎی اﺻﻠﯽ ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﻫﺎی ﭘﻠﯿﻤﺮی ﻣﯽ ﺗﻮان ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮردﮔﯽ، ﺳﺎدﮔﯽ اﺟﺮا در ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ و ﺳﺒﮑﯽ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮﺷﻤﺮد. ﻋﺎﻣﻞ دﯾﮕﺮ در ﮔﺴﺘﺮش ﮐﺎرﺑﺮی ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP ﺳﺒﮏ وزن ﺑﻮدن و ﭼﮕﺎﻟﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﯾﻦ ﻧﻮع ﺻﻔﺤﺎت ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. آﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﻫﺎ را در ﺗﻘﻮﯾﺖ و ﺗﺮﻣﯿﻢ ﺳﺎزه ﻫﺎ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﻣﯿﺪﻫﺪ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮان اﯾﻦ ﻣﻮاد را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ای ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺎزه ﻫﺎ را وادار ﺑﻪ آن ﮔﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز اﺳﺖ، زﯾﺮا رﻓﺘﺎر و ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﯾﻦ ﻣﻮاد ﻓﻘﻂ در راﺳﺘﺎی اﻟﯿﺎﻓﺸﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﯽ ﺗﻮان آﻧﻬﺎ را ﻃﻮری ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﻓﻘﻂ در راﺳﺘﺎی ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز از ﺧﻮد ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ. ﺑﺴﯿﺎری از ﺳﺎزه ﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻧﻮاع ﺑﺎرﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮده و ﻟﺬا ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ آﻧﻬﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎرﻫﺎﯾﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﺑﺪ. روش ﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪدی ﺟﻬﺖ ﻣﺮﻣﺖ و ﺗﺮﻣﯿﻢ ﺳﺎزه ﻫﺎی ﺑﺘﻨﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ در زﯾﺮ ﺑﻪ ﺗﻌﺪادی از آﻧﻬﺎ اﺷﺎره ﺷﺪه اﺳﺖ.
دور ﭘﯿﭻ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﻓﻮﻻد (زره ﭘﻮش ﻓﻮﻻدی) :
در اﯾﻦ روش از ورق ﻓﻮﻻدی ﻧﺎزک ﺟﻬﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﺳﺘﻮن ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد. ﭘﻮﺷﺶ ﺳﺘﻮن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮده ودورﺗﺎدور ﺳﺘﻮن ﺗﻮﺳﻂ ورق ﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﮐﻪ ﺿﺨﺎﻣﺘﯽ ﺑﯿﻦ 4 ﺗﺎ 8 ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ دارﻧﺪ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد. اﯾﻦ ورق ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺟﻮش داده ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﭘﻮﺷﺶ اﺳﺘﻮاﻧﻪ ای ﺷﮑﻞ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺮروی ﺑﺘﻦ در ﻣﻬﺎر ﺗﻨﺶ ﻫﺎی ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺳﺘﻮن ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ. در ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻄﯿﻞ ﺑﻮدن ﺳﺘﻮن ﻣﯽ ﺗﻮان دو ورق L ﺷﮑﻞ و ﭼﻬﺎر ﺗﺴﻤﻪ ﻓﻮﻻدی ﻗﺎﺋﻢ را ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ(ﺗﻮﺳﻂ ﭼﻬﺎر ﻧﺒﺸﯽ)ﺟﻮش داد. در اﯾﻦ روش ﺷﮑﻞ ﭘﺬﯾﺮی و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺤﻮری ﺳﺘﻮن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻮﺿﻌﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. ﻓﻀﺎی ﺧﺎﻟﯽ ﺑﯿﻦ ﺑﺘﻦ و ﭘﻮﺷﺶ ﻓﻮﻻدی ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺮﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ دوﻏﺎب ﺳﯿﻤﺎن ﻣﻨﺒﺴﻂ ﺷﻮﻧﺪه و ﯾﺎ ﺑﺘﻦ اﺷﻐﺎل ﻣﯽ ﮔﺮدد. اﯾﻦ روش اﺑﻌﺎد ﺳﺎزه را ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﯽ دﻫﺪ وﻟﯽ وزن ﺳﺎزه ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ورق ﻫﺎی ﻓﻮﻻدی اﻓﺰاﯾﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ ای ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ.
ﺗﺰرﯾﻖ اﭘﻮﮐﺴﯽ:
ﺗﺰرﯾﻖ رزﯾﻦ اﭘﻮﮐﺴﯽ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر و ﭘﮑﺮ ﮔﺬاری ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﻮش دادن ﻋﻀﻮ ﺑﺘﻨﯽ ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ ﺷﺪه در اﺛﺮ ﺗﺮک ﺧﻮردﮔﯽ، از ﺟﻤﻠﻪ روش ﻫﺎی ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﮐﺎرﺑﺮدی ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﭘﻮﮐﺴﯽ ﺗﺰرﯾﻘﯽ ﺧﻠﻞ ﻫﺎ و ﺗﺮک ﻫﺎی ﺑﺘﻦ را ﭘﺮ ﮐﺮده و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺪ ﭘﻮﺷﺸﯽ ﻣﺤﺎﻓﻆ اﯾﺠﺎد ﮐﺮده واز ورود آب ﺑﻪ داﺧﻞ ﺳﻄﻮح ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ. رزﯾﻦ ﻫﺎی اﭘﻮﮐﺴﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﺗﺰرﯾﻖ ﺑﻪ ﺑﺘﻦ از اﺧﺘﻼط دو ﺟﺰء رزﯾﻦ ﺳﺨﺖ ﺷﺪه و ﺟﺰء ﻋﻤﻞ آورﻧﺪه ﯾﺎ ﺳﺨﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽﺷﻮد. رزﯾﻦ ﺗﺰرﯾﻘﯽ وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎی ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺎﻟﯽ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﯿﺪﻫﺎ، اﻓﺖ ﮐﻢ، زود ﺳﺨﺖ ﺷﻮﻧﺪه و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺎﻻ در ﺑﺮاﺑﺮ رﻃﻮﺑﺖ را دارﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﭼﻮن اﮐﺜﺮ ﺗﺮک ﻫﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺮک ﻫﺎی ﮐﺸﺸﯽ اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، اﮔﺮ اﯾﻦ ﺗﻨﺶ ﻫﺎ ﺑﻌﺪ از ﺗﺮﻣﯿﻢ ﺗﺮک دوﺑﺎره ﭘﺪﯾﺪار ﺷﻮﻧﺪ، ﺗﺮک ﻫﺎ ﻣﺠﺪدا اﯾﺠﺎد ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ. اﮔﺮ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﺗﻨﺶ ﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ روش اﺳﺘﻔﺎده از ﯾﮏ ﺑﺮش در ﻃﻮل ﺳﻄﺢ ﺗﺮک ﺑﻪ ﻋﻨﻮان درز اﻧﻘﺒﺎض ﯾﺎ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
اﺳﺘﻔﺎده از آرﻣﺎﺗﻮر ﺧﺎرﺟﯽ:
در اﯾﻦ روش آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎی ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ از ﺑﯿﺮون ﺑﻪ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﯿﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه و در دو اﻧﺘﻬﺎی آن ﻣﻬﺎر ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﻻزم ﺑﻪ ذﮐﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﺎر آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎ در اﻧﺘﻬﺎی ﺗﯿﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ و ﺣﺴﺎس ﺑﻮده و از ﻧﻈﺮ اﺟﺮا ﻣﺸﮑﻞ و ﭘﺮﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎی ﺧﺎرﺟﯽ را ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﺎ ﻋﺒﻮر دادن از ﺳﻮراخ ﻫﺎی ﺻﻔﺤﻪ ای ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺘﻮن ﺗﻌﺒﯿﻪ ﺷﺪه و ﭘﯿﭻ ﮐﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻬﺎر ﻧﻤﻮد. اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ راه از ﻟﺤﺎظ اﺟﺮا ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﯿﺎز اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﻮراخ ﮐﺮدن ﺳﺘﻮن ﻣﺸﮑﻞ و ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ روش دﯾﮕﺮی ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺑﺪﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﺗﯿﺮ و ﺳﺘﻮن ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ورق و ﺟﻮش دادن ﯾﮏ ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻮﻻدی ﺿﺨﯿﻢ ﺑﻪ آن ﻣﯽ ﺗﻮان ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎ را ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﻣﻬﺎر ﮐﺮد. ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﻠﮕﺮد ﺗﺤﺖ اﺛﺮ وزن ﺧﻮد دﭼﺎر ﺧﯿﺰ ﻧﺸﻮد ﺑﺎ رزوه ﮐﺮدن اﻧﺘﻬﺎی ﻣﯿﻠﮕﺮد ﻣﯽ ﺗﻮان آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻮﻻدی ﭘﯿﭻ ﻧﻤﻮد و ﺑﺎ ﭘﯿﭽﺎﻧﺪن ﻣﻬﺮه، اﻧﺘﻬﺎی آن را ﺗﺤﺖ ﮐﺸﺶ ﻗﺮار داد. ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎ از ﺟﺎی ﺧﻮد ﻧﻠﻐﺰﻧﺪ ﻣﯽ ﺗﻮان ﭘﺲ از ﭘﯿﭽﺎﻧﺪن ﻣﻬﺮه دو اﻧﺘﻬﺎی آن را ﺑﻪ ﺻﻔﺤﺎت ﻓﻮﻻدی ﺟﻮش داد.
اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﯿﺶ ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ ﺧﺎرﺟﯽ:
اﯾﻦ روش از ﻃﺮﯾﻖ اﯾﺠﺎد ﭘﯿﺶ ﺗﻨﯿﺪﮔﯽ در ﮐﺎﺑﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﺑﯿﺮون در اﻣﺘﺪاد ﻃﻮل ﺳﺎزه ﺗﻌﺒﯿﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد. ﮔﺴﯿﺨﺘﮕﯽ ﭘﺲ از اﯾﻦ ﻧﻮع ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﻌﻤﻮﻻ از ﻧﻮع ﺑﺮﺷﯽ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻮدن اﯾﻦ ﻧﻮع ﮔﺴﯿﺨﺘﮕﯽ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﺨﯿﻪ زﻧﯽ:
اﯾﻦ روش در ﻣﻮﻗﻌﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺗﺮک ﻫﺎی زﯾﺎدی روی ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪه و ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﺮای ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن و ﺣﻔﻆ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺎزه ای، آﻧﻬﺎ را ﻣﺴﺪود ﮐﻨﯿﻢ. در اﯾﻦ روش اﻟﻤﺎﻧﻬﺎی “U” ﺷﮑﻞ ﺑﺎ ﭘﺎﯾﻪ ﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎه در ﻋﺮض ﺗﺮک ﻫﺎ در درون ﺣﻔﺮه ﻫﺎی ﺗﻌﺒﯿﻪ ﺷﺪه، ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺳﭙﺲ اﯾﻦ ﺣﻔﺮه ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻼت ﻫﺎی روان ﯾﺎ دوﻏﺎب ﮐﻪ ﺧﺎﺻﯿﺖ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﮔﯽ ﻧﺪارﻧﺪ، ﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺗﻨﺶ ﻫﺎ، اﻟﻤﺎن ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ اﻧﺪازه ﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎوت در ﺟﻬﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﻧﻈﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﺗﺮک ﻫﺎ ، در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻧﮑﺘﻪ ای ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﯿﺮی اﯾﻦ روش در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ؛ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺗﺮک ﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﺨﺖ ﮔﺮدﻧﺪ، اﺣﺘﻤﺎل ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪن ﺗﺮک در ﺟﺎﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﭼﺎره ﮐﺎر، آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻻﯾﻪ ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻄﺢ ﺑﺮ روی ﻣﺤﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ، اﻋﻤﺎل ﮔﺮدد.
اﺳﺘﻔﺎده از ﺻﻔﺤﺎت ﻓﻮﻻدی:
اﯾﻦ روش ﭘﺲ از ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺻﻨﻌﺖ ﺷﯿﻤﯽ و ﺳﺎﺧﺖ ﭼﺴﺐ ﻫﺎی اﭘﻮﮐﺴﯽ در ﺣﺪود 30 ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻣﻄﺮح ﺷﺪ و درﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ در ﺗﻤﺎم دﻧﯿﺎ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. در اﯾﻦ روش ﺻﻔﺤﺎت ﻓﻮﻻدی ﺗﻮﺳﻂ ﭼﺴﺐ اﭘﻮﮐﺴﯽ ﺑﻪ زﯾﺮ ﺗﯿﺮ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻋﻤﻼً اﻓﺰاﯾﺸﯽ در ﻋﻤﻖ ﻋﻀﻮ و وزن ﻣﺮده اﯾﺠﺎد ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﺗﺼﺎل ﺑﺎ ﭼﺴﺐ، ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ اﻧﺘﻬﺎی ورق ﻫﺎ را ﺑﺎ روﺷﻬﺎﯾﯽ وﯾﮋه ﺑﻪ ﺗﯿﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﻧﻤﻮد ﺗﺎ از ﻟﻐﺰش و ﺟﺪا ﺷﺪن آﻧﻬﺎ از ﺗﯿﺮ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﯾﺪ. روش ﻣﺬﮐﻮر ﻣﺘﻨﻮع، اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬﯾﺮ، اﻗﺘﺼﺎدی و ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ. آﻧﭽﻪ در اﯾﻦ روش ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﺘﺮل ﮔﺮدد ﻣﺤﮑﻢ ﺷﺪن ورق، ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺮﯾﻖ، ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﻮاص اﭘﻮﮐﺴﯽ و آﻣﺎده ﺳﺎزی درﺳﺖ ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ و ﻓﻮﻻد ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺑﺎ ﻓﻮﻻد:
ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺳﺘﻮن ﺑﺘﻨﯽ ﺑﺎ ﻓﻮﻻد ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺤﻮ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﮔﯿﺮد ﮐﻪ ﭼﻬﺎر ﭘﺮوﻓﯿﻞ ﻧﺒﺸﯽ در ﻃﻮل ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎی ﺳﺘﻮن ﻗﺮار داده ﺷﺪه و ﺗﻮﺳﻂ ﺗﺴﻤﻪ ﻫﺎی ﻋﺮﺿﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ. ﻗﻄﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪ اﺗﺼﺎل ﻋﺮﺿﯽ ﺗﻮﺳﻂ آﻧﻬﺎ اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ از ﻣﯿﻠﮕﺮد ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻗﻄﺮ 12 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ و ﯾﺎ ﺗﺴﻤﻪ ﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ اﺑﻌﺎد 25×4 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ. اﻧﺪازه ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﺒﺸﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ 50×50×50 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻓﻀﺎی ﺧﺎﻟﯽ ﺑﯿﻦ ﺑﺘﻦ و ﭘﺮوﻓﯿﻞ ﻧﺒﺸﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻼت ﺑﺪون اﻓﺖ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺟﻬﺖ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮردﮔﯽ و ﺣﺮﯾﻖ ﺑﻪ ﻗﻄﻌﺎت ﻓﻠﺰی ﺗﻮری ﺟﻮش داده و از ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻨﯽ ﺑﺎ ﺑﺘﻦ درﺟﺎ ﯾﺎ ﭘﺎﺷﯿﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮔﺮدد.
اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﻫﺎی FRP:
ﻣﺎده ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﺑﻪ ﻣﺎده ای اﻃﻼق ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ از دو ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺎدل ﻓﺎرﺳﯽ آن ﻣﺎده ﻣﺮﮐﺐ اﺳﺖ. ﻣﻮاد ﻣﺮﮐﺐ از ﻣﻮادی ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﺎﻓﺘﻪ، اﻟﯿﺎف و ﻓﻮم ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ زﻣﯿﻨﻪ (ﻣﺎﺗﺮﯾﺲ) ﯾﺎ رزﯾﻦ (ﭼﺴﺐ) ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ، ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺧﻮاص وﯾﮋه ی FRP، از ﺟﻤﻠﻪ دوام ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺨﺮب ﻣﺤﯿﻄﯽ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺸﺸﯽ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد، ﻧﻔﻮذ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮی ﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺴﯽ، ﺿﺨﺎﻣﺖ ﮐﻢ، دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻧﺎﻣﺤﺪود در اﻧﺪازه، ﺷﮑﻞ و اﺑﻌﺎد، اﺟﺮای ﺳﺎده، وزن ﮐﻢ و اﻣﮑﺎن ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ آﺳﺎن، ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻧﺎﭼﯿﺰ در اﺑﻌﺎد و ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎزه ﭘﺲ از ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی آن را ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار داده اﺳﺖ. در ﺻﻨﻌﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺎرﺑﺮد ﺳﺎزه ای ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﻫﺎ در ﺳﺎل 1960 ﻣﯿﻼدی در ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎزه در اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن و اﻣﺮﯾﮑﺎ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ، وﻟﯽ ﺗﺎ ﺳﺎل 1980ﻣﯿﻼدی ﭼﻨﺪان ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻧﮕﺮدﯾﺪ. ﻣﯽ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎی FRP ﺑﺮای ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﺳﺎزه ﻫﺎی ﺑﺘﻨﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺪی از اواﺳﻂ دﻫﻪ 1980 ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ. در اواﺳﻂ ﺳﺎل 1980 ﻣﯿﻼدی ﺗﻮﺳﻂ دﮐﺘﺮ ﻣﺎﯾﺮز در ﺳﻮﺋﯿﺲ،ﭼﺴﺒﺎﻧﺪن ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﻫﺎ در ﻣﻮرد ﺗﯿﺮﻫﺎی ﺑﺘﻨﯽ ﻣﻮرد آزﻣﺎﯾﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ، ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ آﻣﯿﺰ ﺑﻮد، او ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺳﺘﻮن ﻫﺎ و ﺑﺴﯿﺎری دﯾﮕﺮ از اﻟﻤﺎن ﻫﺎی ﺳﺎزه را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﻫﺎ دور ﭘﯿﭻ ﻧﻤﻮد. Toutani ﻧﯿﺰ اﺛﺮ ﻻﯾﻪ ﻫﺎی FRP در ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار داد، او ﻻﯾﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ FRP را ﻣﻮرد آزﻣﺎﯾﺶ ﻗﺮار داد و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻌﺪاد ﻻﯾﻪ ﻫﺎ، ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮی را ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻫﺎی دﯾﮕﺮی در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺗﻮﺳﻂ Ashour و ﻫﻤﮑﺎران در ﺳـﺎل 2004 ،Pham و ﻫﻤﮑـﺎران در ﺳـﺎل 2004 ، Ai-huiو ﻫﻤﮑﺎران در ﺳﺎل 2006 و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ Esfahani و ﻫﻤﮑﺎران در ﺳـﺎل 2007 ، در ﻣـﻮرد ﺗﯿﺮﻫـﺎی ﺑﺘﻨـﯽ ﻣﻘـﺎوم ﺳﺎزی ﺷﺪه ﺑﺎ FRP اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻫﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ورق ﻫﺎی FRP ، ﺑﻪ اﻓـﺰاﯾﺶ ﺳـﺨﺘﯽ ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ و ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﺎﻫﺶ ﻋﺮض ﺗﺮک ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ.
ﻣﺪل ﺳﺎزی
در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﯾﮏ ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ 6 ﻣﺘﺮی ﺑﻪ اﺑﻌﺎد 0.4×0.6 ﻣﺘﺮﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺪل ﻣﻮر ﻧﻈﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ، ﮐﻪ در ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺸﺸﯽ ﺗﯿﺮ از ﺳﻪ ﻣﯿﻠﮕﺮد Ø20 اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه و ﺗﺤﺖ دو ﺑﺎر ﻓﺸﺎری ﻣﺨﺘﻠﻒ (20KN و40KN ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮای ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ از ﺗﺤﻠﯿﻞ اﺳﺘﺎﺗﯿﮑﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ.
ﺳﺎﯾﺮ ﺧﻮاص ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﻪ ﺷﺮح زﯾﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ:
FRP : ﻣﺎده ﻣﺮﮐﺐ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع FRP ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ دارای ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ( 0,0005 ، 0,001، 0,005 ،0,004 ،0,003 ،0,002 ﻣﺘﺮ) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮای ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺧﻮاص ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﻣﺼﺎﻟﺢ FRP از ﻧﻮع LAMINA اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ.
ﺑﺘﻦ
ﺑﺘﻦ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ دارای ﺧﻮاﺻﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺪول اﻻﺳﯿﺴﯿﺘﻪ 30 ﻣﮕﺎ ﭘﺎﺳﮑﺎل و ﺿﺮﯾﺐ ﭘﻮاﺳﻮن 0,2 ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در زﯾﺮ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ ای از ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎ، ورق FRP و ﻧﺤﻮه ﺑﺎرﮔﺬاری ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﻧﺮم اﻓﺰار ABAQUS ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻮد
در ﺷﮑﻞ زیر ﻧﺤﻮه ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﯿﻠﮕﺮد ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ، ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ذﮐﺮ ﮔﺮدﯾﺪ ﺑﺮای ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﺪل از ﺳﻪ ﻣﯿﻠﮕﺮد Ø٢٠اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ.
در ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎره زیر ﻧﺤﻮه ﻗﺮارﮔﯿﺮی ورق FRP در ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ورق FRP ﺑﺎ رﻧﮓ ﺳﺒﺰ از ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ.
در ﺷﮑﻞ زیر ﻧﯿﺰ ﻧﺤﻮه ﺑﺎرﮔﺬاری ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﺑﺮای ﺑﺎرﻫﺎی ﻓﺸﺎری 20KN و KN 40 وﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﯽ در ﻣﺪل ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻠﯿﻞ:
ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﺪل ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﺮای ﺑﺎرﻫﺎی 20KN و 40KN در ﻧﺮم اﻓﺰار ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻫﺮﮐﺪام از ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺮای ﺗﯿﺮ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ در زﯾﺮ آورده ﺷﺪه اﺳﺖ.
در زﯾﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ورق FRP ﺗﺤﺖ ﺑﺎر ٢٠KN ﻣﻮرد ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن وﺳﻂ ﺗﯿﺮ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻮده و ﻧﺘﺎﯾﺞ در ﺟﺪول زیر ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
| درصدکاهش تغییر مکان | کاهش تغییر مکان در وسط تیر | ضخامت ورقه FRP |
| – | 0.1343 | بدون تقویت |
| 56.6 | 0.0583 | 0.0005 |
| 61.2 | 0.0521 | 0.001 |
| 64.5 | 0.0477 | 0.002 |
| 65.8 | 0.0459 | 0.003 |
| 66.6 | 0.0449 | 0.004 |
| 67.1 | 0.0422 | 0.005 |
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺟﺪول بالا ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺿﺨﺎﻣﺖ FRP، ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن وﺳﻂ ﺗﯿﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ای ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ، اﯾﻦ ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ FRP ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺜﺎل اﮔﺮ ﺿﺨﺎﻣﺖ ورق FRP،0,002 ﻣﺘﺮ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد اﯾﻦ ﮐﺎﻫﺶ 64,5 درﺻﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از ورق FRP اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ.
ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از درﺻﺪ ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن ﮐﻪ در ﺟﺪول بالا ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﮔﺮدﯾﺪ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻧﻤﻮدار ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﺷﺪه ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ FRP ﺗﺤﺖ ﺑﺎر KN 20 را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻤﻮدار زیر ﻧﺸﺎن داد.
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺗﯿﺮ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن وﺳﻂ ﺗﯿﺮ ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ورق FRP در ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺤﺖ ﺑﺎر 40KN ﮐﻪ در ﻧﺮم اﻓﺰار اﻧﺠﺎم ﮔﺮدﯾﺪه ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺑﻪ ﺻﻮرت زﯾﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
| درصدکاهش تغییر مکان | کاهش تغییر مکان در وسط تیر | ضخامت ورقه FRP |
| – | 0.2480 | بدون تقویت |
| 55.8 | 0.1096 | 0.0005 |
| 60.8 | 0.0971 | 0.001 |
| 64.4 | 0.0882 | 0.002 |
| 65.9 | 0.0846 | 0.003 |
| 66.8 | 0.0825 | 0.004 |
| 67.3 | 0.0812 | 0.005 |
ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﺟﺪول بالا ﻧﯿﺰ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﮔﺮدد ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺿﺨﺎﻣﺖ ورقFRP ، ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن وﺳﻂ ﺗﯿﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ای ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺒﻠﯽ در ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه از ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻬﯿﻨﻪ، اﺳﺘﻔﺎده از ورق FRP ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ 0,002 ﻣﺘﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ درﺻﺪ ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺣﺪود 65 درﺻﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻧﻤﻮدار زیر ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﮐﺎﻫﺶ درﺻﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن وﺳﻂ ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ FRP ﺗﺤﺖ ﺑﺎر 40KN می باشد.
ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی:
از ﺑﺮرﺳﯽ رﻓﺘﺎر ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺷﺪه ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ورق ﻫﺎی FRP در ﻧﺮم اﻓﺰار اﻟﻤﺎن ﻣﺤﺪود ABAQUS ﻧﺘﺎﯾﺞ زﯾﺮ ﻗﺎﺑﻞ
ﺑﯿﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ:
ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ورق ﻫﺎی FRP ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ای ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد رﻓﺘﺎر ﺗﯿﺮ داﺷﺘﻪ و ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ وﺳﻂ
ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ دﻫﺪ.
اﺳﺘﻔﺎده از ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ورق FRP ﺑﺮای ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻮده و اﻓﺰاﯾﺶ ﺿﺨﺎﻣﺖ ورق ﻫﺎ در ﮐﺎﻫﺶ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﻣﻮﺛﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
اﺳﺘﻔﺎده از ﺻﺤﺖ ﺳﻨﺠﯽ ﻧﺘﺎﯾﺞ آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ روﻧﺪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬار واﻗﻊ ﺷﻮد.
ﻫﺮ ﻣﯿﺰان ﮐﻪ ﻣﻘﺪار ﺑﺎر وارده ﺑﻪ ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﺎﺛﯿﺮ ورق ﻫﺎی FRP در ﮐﺎﻫﺶ درﺻﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن وﺳﻂ ﺗﯿﺮ ﺑﺘﻨﯽ ﮐﻤﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
این مقاله به همت بهنام نورزاده ، محمد کیوان لطیفی ،بهزاد نورزاده تهیه شده است.
بدون دیدگاه