زودگیر کننده بتن پودری

فرمولاسیون زودگیرها شامل ترکیبات مصنوعی استخراج شده از مواد زائد و پسماندها بوده که این مواد ممکن است یک ماده یا ترکیبی از چند ماده باشند. بیشتر ترکیبات آلی و غیرآلی زودگیرها دارای کلر یا فاقد کلر هستند. انواع مختلف مواد افزودنی زودگیر بر روی گیرش و سخت شدن بتن اثر می گذارند. مخلوط تری‌اتانول و کلسیم فرمات و یا مخلوط تیوسیانات‌ها، تیوسولفات‌ها، نیترات‌ها و آمین‌های قلیایی قابل حل در آب و گاهی مخلوط آلومینات‌های فلز، هیدروکسیدها و کربنات‌ها و اتانول آمین، آلومینات‌ها و آلومینات‌های فلز قلیایی با تترابورات‌های فلز برای تشدید زودگیر بتن پیشنهاد شده است و برای رسیدن به مقاومت قابل توجه، استفاده از نمک‌های بر پایه پتاسیم شامل: پیروفسفات، آلومینات و کربنات پتاسیم مؤثر می‌باشد. یک ماده تسریع کننده با کارایی بالا، شامل یک پلیمر با وزن مولکولی بالا یا پلیمری از گروه‌های وینیل استات، اسیداکریلیک الکیل اکریلیت یا استایرن می‌باشد. تلاش برای رسیدن به فرمولاسیونی که سخت شدن را سرعت بخشد و همچنین خوردگی فولاد را به تأخیر اندازد یا از آن کاملاً جلوگیری کند، صورت گرفته است. در حال حاضر فرمولاسیون‌هایی شامل مخلوطی از کلرید کلسیم، نیتریت سدیم، گچ خام و کلسیم لیگنوسولفونات، ترکیبات برومید و نمک‌های آهن به عنوان بازدارنده‌های خوردگی و کاهنده انبساط قلیا سنگدانه به کار می‌رود. مخلوط ترکیبی از سدیم سیلیکات، NaOH، NaNO3 ، NaNO2، سدیم لیگنوسولفونات، تری اتانول آمین و Bu3PO4 ، محلول آبکی از منوساخاریدها با گروه‌های CH2OH و یون‌های روی و مخلوطی از اسید هیدروکسی کربوکسیلیک و ساخارید با یک پلیمر لاتکس استایرن بوتادین به همراه مقدار زیادی نمک اسید چرب (سديم استئارات)، برای این منظور توصیه شده‌اند. استفاده از یک لیکور ضایعاتی محتوی رودونات و تیوسولفات حاصل از سولفورزدایی عصاره زغال سنگ، تسریع کننده‌ای است که مقاومت یک روزه را حدود 300% افزایش می‌دهد. ماده مضاف شامل یک مخلوط تیوسیانات سدیم و سولفات سدیم مشابه کلرید کلسیم نشان دهنده افزایش مقاومت زودرس بتن می‌باشد. نمک اسید آمیدو سولفونیک آمیخته شده به تیوسیانات کلسیم، نیتریت کلسیم یا آهک آبدیده و خفیف شده، تسریع کننده دیگری است که بدون اثر سمی و در دمای پایین مورد استفاده قرار می‌گیرد. در سال‌های دهه 90 میلادی تسریع کننده‌های فرموله، علاوه بر توسعه مقاومت‌های اولیه، در گیرش سریع و در کارهای بتنی عمقی و همچنین استفاده به عنوان ضدیخ مؤثر بوده‌اند، این گونه تسریع کننده‌ها عبارتند از: پلیمر پلی کربوکسیلات، کربنات منیزیم، سرباره بسیار نرم + گج، مخلوطی از آلومینات کلسیم، سولفات آلومینیوم، سدیم با پتاسيم، آلومين + آهک + ألومينات فلز قلیایی + کربنات فلز قلیایی + گج خام، تری ایزو پروپانول آمین، پیرو سولفات پتاسیم، کوپلیمر ایزوبوتیلن ۔ مالئیک انیدرید، آلومینات کلسیم سدیم + سولفات قلبایی سدیم، سولفات آلومینیوم + اکسید آلومینیوم + هالو آلومینات کلسیم + CaSO4 + یک سولفات فلزات یک یا دو ظرفیتی، آلومينات فلز قلیایی یا کربنات + سولفات آلومینیوم و کپسول‌های ریزی از پلیمرهای جاذب آب که در آن‌ها گیرش از طریق آزاد شدن تدریجی ماده افزودنی کنترل می‌گردد، موجب توسعه مقاومت‌های اولیه می‌شوند اگرچه مواد افزودنی تسریع کننده‌ی فراوانی وجود دارد که مقاومت‌های اولیه را به شدت افزایش می‌دهند اما بسیاری از آن‌ها در دراز مدت باعث کاهش مقاومت می‌شوند. فرمولاسیون‌های جدیدی که در این 20 سال به بازار آمده شامل: سیلیکات پتاسیم یا سدیم یا منیزیم + سولفات کلسیم، Na2CO3 ، هیدروکسی اتیل سلولز، آهک آبدیده، سدیم نفتالین سولفونیک اسید، فلوروآلومینات، سدیم گلوکونات و سدیم کربنات، کربنات فلز قلیایی کلسیم فلوروآلومینات با سولفات‌های غیرآلی، پلی کربوکسیلات + منومتیل اتر + کلسیم پلی متااکریلیت، اکریلیت + متااکریلیت، فوق روان کننده‌های بر پایه نفتالین + کربنات سدیم، کربنات فلز قلیایی + 2Na2O5Al2O3 + گچ، اکسید آهن + کازیلیت + سولفات پتاسیم، کلسیم، سدیم آلومینات + سولفات سدیم + آلومینات سدیم + کربنات قليا + گچ، دی اتیلن گلایکول + تیوسولفات سدیم تری هیدروکسی بنزوئیک اسید + سدیم هیدروکسی، بنزن سولفونات + سیلیکای فعال می‌باشند.