بتن با مقاومت بالا

بتن‌ با مقاومت بالا، به بتنی با مقاومت فشاری 28 روزه 60 الی 120 مگاپاسکال گفته می‌شود. این نوع از بتن مانند تمامی بتن‌ها از مواد اصلی چون آب، سیمان و سنگدانه‌ها ساخته می‌شود. تفاوت بتن با مقاومت بالا با بتن معمولی، از نسبت آب به سیمان، منحنی دانه‌بندی سنگدانه‌ها وکیفیت سنگدانه‌ها نشات می‌گیرد. به طوریکه در ساخت این نوع از بتن، محتوای سنگدانه‌هایی با قطر 2 الی 4 میلی‌متر و ریزدانه‌هایی با قطر کمتر از 0.125 میلی‌متر کاهش یافته و در عوض محتوای سنگدانه‌هایی با قطر 0.25 الی 1 میلی‌متر افزایش یافته است. همچنین نسبت آب به سیمان(w/c) در بتن‌هایی با مقاومت بالا نسبت به بتن‌های معمولی کمتر است . بتن‌هایی ‌با مقاومت بالا، ممکن است به منظور دستیابی به مقاومت ‌فشاری و میزان کارایی مورد نظر، در ترکیبات خود شامل الیاف‌های فولادی و افزودنی‌های مختلف نیز باشند. این نوع از بتن‌ها از مشخصات مکانیکی بالایی چون مقاومت کششی ، خمشی و فشاری بالا،مدول الاستیسیته زیاد و.. برخوردار می‌باشند. بتن با مقاومت بالا به دلیل تراکم و فشردگی زیاد، همیشه نفوذناپذیر است. آنها اغلب در ساخت ستون‌های با باربری زیاد ، مقاطع پیش ساخته، ساخت ساختمان‌های بلند به ویژه در مناطق زلزله خیز مناسب هستند. همچنین از بتن با مقاومت بالا برای ساخت سازه‌های پل پیش‌تنیده نیز استفاده می‌شود. زیرا در این نوع از سازه‌ها به مقاومت فشاری زیادی نیاز است تا بتوان آن‌ها را دهانه بلندتر و با مقاطع کوچکتری اجرا نمود.