بتن کنترل شده در برابر انقباض

جلوگیری از ترک خوردگی به دوام بتن کمک می کند، زیرا ترکها باعث نفوذ آب و آلاینده‌ها می‌شوند. استانداردهای ساختمانی موجود محدودیت‌هایی را برای عرض ترک ها بسته به شرایط محیطی که در آن سازه ساخته شده و عمر مفید آن تعیین کردند.
انواع انقباض بتن
مهمترین و شدیدترین انواع انقباض عبارتند از : انقباض شیمیایی، انقباض پلاستیک، انقباض ناشی از خشک شدن، انقباض خود به خودی و انقباض کربناسیون.
در انقباض شیمیایی، محصولات هیدراتاسیون ساخته شده در طول فرآیند هیدراتاسیون حجم کمتری نسبت به حجم کل مواد اولیه جداگانه اشغال می‌کنند. این منجر به کاهش ابعاد کلی المان‌های بتنی می‌شود و تا زمانی که بتن هنوز نرم است ادامه دارد.
انقباض پلاستیک خود را از طریق کاهش حجم ناشی از تبخیر آب نشان می دهد و منجر به تراکم بتن در همه جهات می شود. قسمت عمده انقباض سنین اولیه در صفحه افقی است، عمدتا در جایی که سطح با هوا تماس دارد; این یکی از رایج ترین و مهمترین انواع انقباض است. عوامل موثر بر این نوع انقباض، رطوبت نسبی، دما و بادهای محیطی است. شرایط خشک شدیدتر مقدار انقباض را افزایش می دهد.
انقباض خود به خودی تغییر حجمی است که پس از گیرش اولیه بتن در اثر هیدراسیون رخ می دهد، زیرا این فرآیند نیاز به آب دارد و بنابراین آب آزاد داخلی را کاهش می دهد.
انقباض ناشی از خشک شدن در بتن سخت شده, معمولاً در اثر تبخیر آب از طریق منافذ مویینه موجود در خمیر سیمان هیدراته ایجاد می شود. از دست دادن آب یک فرآیند پیشرونده است که بسته به ابعاد عنصر سازه ای با گذشت زمان پایدارتر می شود.
اقدامات احتمالی شامل کاهش حجم خمیر سیمان و استفاده از افزودنی های کاهش انقباض است.